zondag 28 augustus 2011

clownfobie


samen met mij over de kermis lopen en dan keihard; ‘whaa, een clown!’ schreeuwen?
kijk dan niet raar op als je ineens gegil, een vaag en hoog ‘waaar?!!’ en daarna een diepe zucht hoort. en als klap op de vuurpijl - of in dit geval midden in je gezicht - een bitchslap krijgt.

De titel zegt het al,
Ik heb een clown fobie.
Als ik een clown tegen het lijf loop, sla ik doodsangsten uit;
mijn ogen worden groot, ik krijg zweethandjes en ik wil het liefst zo snel mogelijk wegrennen.

en hoe deze angst voor die leuke kindervriend in dat rood-geel-groen gestreepte pak met zijn rode neus is gekomen?

Het begon allemaal op een rustige vrijdag avond;
ik was samen vriendin J. in een melige bui, dus we besloten een horrorfilm te gaan kijken.
ik weet het, het klinkt erg logish. - not -
het was de eerste, en waarschijnlijk ook de laatste horrorfilm die ik heb gezien.
en de naam van de film was .. ‘IT’ - de naam is gewoon al zo mysterieus, dat ik het haast niet durf te typen, laat staan uit te spreken. -
deze film ging over een ‘niet zo lief’ uitziende clown, die aan kleine kinderen vraagt:
‘Do you want a balóoon?’ *op zo’n krakerige horrorstem*
en nadat hij dat gevraagd had, en de kinderen dezelfde doodsangsten als mij kregen, vermoorde hij ze. Nou lekker dan!
een clown hoort lief te zijn toch?
en die nacht besloot vriendin J. mij nog even extra bang te maken;
Toen ik onder de douche stond, was ze een foto van ‘IT’ aan het uitprinten, toen ik mijn kleren die nog op haar kamer lagen moest pakken, deed ik nietsvermoedend de deur van haar slaapkamer open, en stond zij met de ITfoto voor haar hoofd naast de deur.
en ja hoor, daar ging ze; ‘WHAAAAA!!!!’
De doodsangsten waar ik het al eerder in dit blog over had, kwamen weer in me op.
Ik was alleen niet keihard weggerend, en rolde er deze keer een kleine en hoge ‘ieee!' uit mijn mond. J. moest keihard lachen, en even later, nadat ik was bijgekomen uit mijn shock, lag ook ik helemaal dubbel.

Dit alles was het begin van mijn clownfobie.
Na een paar dagen, weken en voor mijn gevoel wel maanden wakker te liggen met de hele tijd het hoofd van IT voor me, was ik het zat.
Ik printte een hele grote foto van IT uit, en ging er gewoon net zo lang naar staren totdat ik hem niet meer eng vond.
Helaas werkte dit in het begin niet echt, maar na een weekje keihard getraind te hebben, was ik al aardig over mijn angst heen.
Ik denk niet dat ik ooit echt over mijn clownfobie heen zal komen, want je weet maar nooit wie er achter die dikke laag schmink zit.
en ook spreek ik de naam ‘IT’ liever niet uit, heb er moeite mee als ik zijn naam moet typen, kijk die film nooit meer en ik vermijd iedere clown die ik tegen kom. maar verder, verder gaat alles goed.

Mijn tip die je waarschijnlijk al uit deze blog had gehaald;
Kan je niet tegen horror? Kijk dan vooral geen IT.
Want je wilt toch niet voor de rest van je leven bang zijn voor een gek persoon in een rood-geel-groen pakje?

liefs'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten